Ważne dla redaktorek i innych! Koniec!

KONIEC
BLOG SIĘ ROZPADA
MUSIMY WZIĄĆ SIĘ W GARŚĆ.

Ile razy któraś z nas to powtarzała?
Łatwo mówić, trudniej zrobić.

Zacznę może od części dla redaktorek.
Każda z was musi napisać pod tym postem komentarz. Chociażby kropkę, abym wiedziała, że pamięta ona o blogu. Inaczej będę próbowała się z nią skontaktować. Jeżeli nie wypali, niestety pożegnamy.

Część dla czytelników jest taka, że potrzebuje wiadomości ilu was jest, ilu z was przetrwało ten kryzys razem z nami!

Nie było was wtedy. Moje początki na tym blogu, gdy na chacie Aleksa pisała, aby nie publikować tych kilku postów dzisiaj, tylko jutro, bądź pojutrze.
Tęsknie. Tęsknie za tym co było. Wolę za dużo postów dziennie, niż jeden na dwa tygodnie!

Wy, czytelnicy napiszcie w komentarzu byle co, tak jak redaktorki. Dla was kilka sekund, a dla mnie coś bardzo ważnego. Chce wiedzieć ile was jest. Ilu z was przetrwało z nami te wszystkie trudne chwile!

Nie możemy się poddać, gdy zaszliśmy już tak daleko...
Pamiętacie czasy tysiąc wyświetleń dziennie?
Docenialiście naszą ciężką pracę.
Teraz tej pracy brak. Co zdziałamy zapowiedzią posta, jak ten post nie nadejdzie?

Posty były szczerze, pisane z humorem

Wszystkie były wesołe

Kilka postów Trisho-Rose, które zostały pominięty przy usuwaniu tych zbędnych powodują uśmiech na ustach

jeden jej post i fragment drugiego. No nie powiem, że nie ma talentu do ściemniania jeszcze to 2000 w nawiasie :D

Wszystko to wspomnienia.

Od nich nie da się uciec.

Jedno z tylu zdjęć, jedna linijka postu. 

A jaka radość.

Uśmiech na ustach.

Pamiętacie ten nagłówek? Aleksa, Kasia, Ilona, Patrycja i ja...

Piękne czasy, nie powiem.

Dobra, dobra koniec rozczulania, bo i tak nikt nie dotrwał do końca.

Ojj, Adżi 

Dobra nigdy nie umiałam pisać #perfekto końcówek

Ileż to ja dobra napisałam, aż dwa...

Nie no serio.

Pozdrawiam was wszystkich 

Adziok :)